Ból krzyża dotyka wielu ludzi, niezależnie od wieku i zawodu. Cierpią na nie ładownicy i pracownicy biurowi, młode matki i emerytowani ogrodnicy, pisarze, a nawet sportowcy. W każdym z nich mogą wystąpić zmiany patologiczne w kości i tkankach chrzęstnych kręgów, prowadzące do ucisku (kompresji) nerwów rdzeniowych, co powoduje silny ból.
Ale bolesne doznania są tylko zewnętrznymi objawami choroby. Często towarzyszą mu inne zespoły patologiczne wymagające przymusowego leczenia, których brak często prowadzi do niepełnosprawności i zdolności do samoopieki. Innymi słowy, osoba staje się niepełnosprawna.
Opis choroby
Osteochondroza jest spowodowana nienaturalnym uciskiem kręgosłupa, który powoduje ucisk krążków międzykręgowych i sąsiednich tkanek aparatu więzadłowego. Po ściśnięciu z krążków wydostaje się płyn, który odpowiada za ich plastyczność i jest źródłem odżywienia tkanek w niezbędne mikroelementy. Przy długotrwałym negatywnym oddziaływaniu włóknisty pierścień krążków międzykręgowych traci swoją elastyczność i gęstość, a następnie pęka, co prowadzi do kompresji zakończeń nerwowych. Staje się to przyczyną pojawienia się bólu, któremu często towarzyszy obrzęk.
Dodatkowo zewnętrzne krawędzie kręgów, przy nieprawidłowo rozłożonym na nich obciążeniu, zarastają osteofitami - naroślami tkanki kostnej. Boli i ogranicza ruchy kręgosłupa, zaostrzając problem.
Oznacza to, że choroba najczęściej występuje przy takich obciążeniach kręgosłupa, które są nieprawidłowo rozmieszczone lub stereotypowe - są monotonne i regularnie powtarzane.
Przyczyny wystąpienia
Nie zakładaj, że tylko ciężka aktywność fizyczna lub siedzący tryb życia, w którym osłabia się szkielet mięśniowy, prowadzi do osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego. Dzieje się tak również w przypadku bardzo aktywnych osób uprawiających sport lub pracujących na co dzień w domku letniskowym. Jeśli ich ruchy są monotonne (podnoszenie sztangi, kopanie ziemi), nacisk występuje w tych samych punktach, w obszarze których następuje stopniowe niszczenie tkanki chrzęstnej.
Są też inne powody. Wśród nich:
- naruszenie metabolizmu wapnia w organizmie;
- nadwaga lub jej poważne wahania w jakimkolwiek kierunku przy ścisłej diecie, ciąży, gwałtownej zmianie poziomu hormonów;
- uraz lub skrzywienie kręgosłupa (skolioza);
- ciężka jednorazowa hipotermia lub regularne narażenie na zimno, wilgoć;
- stany depresyjne, stres;
- stałe fizyczne przeciążenie;
- zła dziedziczność.
Zwróć uwagę. Wszelkie rygorystyczne diety oparte na zastosowaniu jednego produktu lub krytycznym zmniejszeniu spożycia kalorii prowadzą nie tylko do gwałtownej utraty wagi, ale także do pojawienia się niedoboru cennych pierwiastków śladowych w organizmie. Co jest również szkodliwe dla mięśni i kości.
Objawy
Osteochondroza jest rzadko wykrywana na czas, ponieważ na początkowym etapie przebiega bezobjawowo. Mówiąc dokładniej, istnieją objawy, ale trudno je skojarzyć z problemami kręgosłupa. Dlatego najczęściej odkrywane są przypadkowo podczas kompleksowego badania innych problemów zdrowotnych.
Istnieją cztery etapy rozwoju choroby. Opiszmy objawy każdego z nich.
| Etap | Opis |
|---|---|
| Pierwsza | Na pierwszym etapie procesy pocenia się zostają zakłócone, osoba zauważa ogólne złe samopoczucie i szybkie zmęczenie. Niektórzy pacjenci mówią o wcześniej nietypowym chłodzie stóp. |
| Sekunda | W drugim etapie pojawia się przerywany ból pleców, wskazujący na rozpoczęcie niszczenia tkanki chrzęstnej. |
| Trzeci | Trzeci etap charakteryzuje się już widocznymi zmianami. Może pojawić się przepuklina międzykręgowa, często występuje skrzywienie kręgosłupa, aw niektórych przypadkach rośnie garb. |
| Czwarty | Czwarty etap jest najtrudniejszy, kiedy nie ma potrzeby mówić o całkowitym wyleczeniu z powodu nieodwracalnych zmian w szkielecie. Oprócz proliferacji osteofitów i przemieszczenia kręgów, powodujących ostry ból, pojawiają się problemy w innych narządach miednicy. Często pacjent przestaje kontrolować procesy oddawania moczu i wypróżniania. |
Leczenie chorób
Metody leczenia osteochondrozy dobierane są w zależności od stopnia zaawansowania choroby i nasilenia bólu. Leczenie zachowawcze przynosi dobre efekty tylko w początkowej fazie. Na przykład, jeśli osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego została złapana na samym początku, możesz się jej pozbyć za pomocą specjalnych ćwiczeń fizycznych, korekty aktywności fizycznej i masy ciała, pływania, przyjmowania preparatów kompleksowych witamin i minerałów.
Kiedy pojawia się ból, to już nie wystarcza. Należy go usunąć wraz z przyczyną jego wystąpienia. Dlaczego stosuje się leki, tradycyjne techniki fizjoterapeutyczne, a nawet metody medycyny alternatywnej? A na późniejszych etapach możliwe jest tylko leczenie chirurgiczne.
Fizjoterapia
Aby złagodzić ból i obrzęk, wzmocnić działanie leków i zmniejszyć ich dawki, stosuje się takie metody fizjoterapii sprzętowej, jak:
- ultradźwięki; laser
- ;
- efekt pola magnetycznego; elektroforeza
- ;
- terapia manualna, masaż.
Zwróć uwagę. Masaż pomaga złagodzić skurcze mięśni, poprawić krążenie krwi w okolicy dotkniętych krążkami międzykręgowymi, uwolnić zaciśnięte naczynia i nerwy. Odbywa się to tylko za pomocą rąk, ale masaż próżniowy jest przeciwwskazany w tej chorobie.
Terapia falami uderzeniowymi
UHT to stosunkowo nowa metoda leczenia, do realizacji której wykorzystuje się najbardziej zaawansowany sprzęt z programowalnym dozowaniem fal uderzeniowych i systemem ich naprowadzania.
Chodzi o to, że fale uderzeniowe niszczą osteofity, przywracając tkankę chrzęstną. Ale zdrowe kości kręgosłupa, a także główne tętnice mogą również ulec uszkodzeniu. Dlatego bardzo ważne jest, aby upewnić się, że ta technologia jest dobrze rozwinięta w szpitalu, a leczenie jest wykonywane przez wysoko wykwalifikowanego i licencjonowanego specjalistę.
Alternatywne metody terapii
Oprócz standardowych metod leczenia osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego istnieją również metody nietradycyjne. Takie metody są stale badane i są już stosowane w wielu klinikach. Są to przede wszystkim:
- hirudoterapia lub terapia pijawkami pomaga złagodzić stany zapalne i poprawić krążenie krwi;
- Akupunktura lub akupunktura to skuteczny sposób na złagodzenie bólu, napięcia mięśni i stanów zapalnych. Polega na wprowadzeniu specjalnych igieł w określone biologicznie aktywne punkty ciała;
- ozonoterapia - wstrzyknięcie mieszaniny ozonowo-tlenowej. Przy odpowiedniej dawce metoda ta hamuje wzrost osteofitów i łagodzi bolesne napięcie mięśniowe.
Równolegle z tymi metodami leczenia lub w celu odnotowania efektów osiągniętych przy ich pomocy prowadzony jest kurs kinezyterapii i gimnastyki leczniczej.
Techniki chirurgiczne
Jeśli choroba jest rozpoczęta, a leczenie zachowawcze nie łagodzi stanu pacjenta, ucieka się do metod chirurgicznych. Nie możesz się bez nich obejść, jeśli po kilku miesiącach aktywnego leczenia nie udało się złagodzić bólu i poprawić ogólnego stanu osoby. Zwłaszcza w przypadkach, gdy pojawiły się problemy takie jak obniżona potencja u mężczyzn, zaburzenia narządów miednicy, drętwienie krocza.
- Endoskopowa mikrodiscektomia - usunięcie przepukliny dysku. Jest to zabieg małoinwazyjny, który łagodzi ucisk rdzenia kręgowego lub korzenia nerwowego.
- Laserową rekonstrukcję krążków międzykręgowych trudno nazwać operacją. Podczas zabiegu, który odbywa się w znieczuleniu miejscowym, do chorego dysku wprowadza się cienką igłę, przez którą naświetlana jest laserem stymulującym podział komórek chrzęstnych.
- Foraminotomia to operacja usunięcia wyrostków kręgu lub części krążka, mająca na celu uwolnienie zaciśniętego nerwu.
- Wertebroplastyka - wstrzyknięcie cementu kostnego w zniszczoną tkankę kręgową w celu jej wzmocnienia.
- Osteotomia - usunięcie chorych kręgów i krążków, a następnie ich zastąpienie protezami.
Istnieją inne metody mające na celu stabilizację kręgów, ich dekompresję, usuwanie osteofitów itp. Każdy z nich wymaga długiego okresu rekonwalescencji. Po leczeniu operacyjnym kręgosłupa pacjent nie powinien wstawać, chodzić, pochylać się, przeżywać długotrwałego stresu fizycznego. Prowadzi to do rozluźnienia mięśni i częściowej utraty funkcji motorycznych, które wymagają wsparcia i rehabilitacji. Dlatego pod koniec okresu pooperacyjnego rozpoczyna się okres rekonwalescencji i rehabilitacji, którego zadaniem jest pełne przywrócenie funkcji motorycznych i zapobieganie powikłaniom w narządach miednicy.
Na tym etapie stosuje się niektóre z opisanych powyżej metod leczenia zachowawczego, wypracowuje prawidłową postawę, koryguje nawykowe ruchy. W takim przypadku pacjentowi zaleca się noszenie specjalnego gorsetu mocującego. Następnie sporządzany jest indywidualny zestaw ćwiczeń, które należy wykonywać codziennie i przez całe życie, aby zapobiec nawrotowi choroby.